Πόσο καιρό είχα να νιώσω η ανέμελη έφηβη που γύρναγε τα βράδια,απολαμβάνοντας τις ομορφιές αυτής της κουλτουριάρας πόλης?
Και μου δόθηκε απλόχερα η ευκαιρία να ζήσω ξανά μια ολοκλήρωση.....
Ξεκίνησα Παρασκευή βράδυ για το Μύλο. Ο αγαπημένος μου Αλκίνοος είχε συναυλία και δεν ήθελα με τίποτα να τη χάσω.
Τα άκουσα όλα μαζί του.Ήταν σαν να πήγα σε 10 συναυλίες μαζί. Jazz,funk,ambient,τσιφτετέλι,ερωτικό,βυζαντινή,rock....προσευχή!Όλη η συναυλία ήταν μια ολοκληρωμένη ταινία και μάλιστα η ταινία της δικιάς μου ζωής.
Για αυτό και ξαναπήγα....φυσικά την Παρασκευή ο επίλογος γράφτηκε από ένα φίλο που είχα να δω 20 χρόνια και δεν μου έφτανε να τον δω μόνο για τόσο λίγο...Είχαμε τόσα να πούμε....
Έτσι Σαββάτο βράδυ ήμουν εκεί για να ξαναδώ το ίδιο έργο!!!!Ήταν εξίσου τόσο υπέροχα!!!!!
Μόνο που συνέχισα την έξοδο για να γραφτεί αλλιώς αυτό το τέλος....
Εκεί πισωγύρισα...Σε ένα φοιτητικό μπαράκι με καλούς φίλους,παλιά καλή μουσική και ποτά.
Τελικά μου αρέσει που μεγάλωσα...¨ασε που δεν αντέχω το ποτό και το ξενύχτι...
Και ναι ...Πίσω στα γλυκά μου παιδιά και στο ζεστό μου σπιτικό....
Ωραία ήταν....σε καμιά δεκαετία θα το ξανακάνω....Τότε θα μου ξαναχρειαστεί !!!!!!Για τώρα γέμισα τις μπαταρίες μου!!!!!Ευχαριστώ! Νιώθω ευγνωμοσύνη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου